Voetbal is een universeel geliefde en beoefende sport, die miljoenen mensen over de hele wereld samenbrengt, als speler of als supporter. Onder de regels komt vaak één vraag naar voren: Waarom wordt voetbal met elf spelers gespeeld? Om deze historische vraag te beantwoorden, is het noodzakelijk om terug te keren naar de bronnen van de sport en te begrijpen hoe het moderne voetbal zoals we dat nu kennen, werd geboren.
De geboorte van het moderne voetbal en de Britse invloed
Voetbal heeft zijn wortels in verschillende sporten die sinds de oudheid worden beoefend en die tot doel hadden met de voeten met een bal te spelen. Maar het was in het Verenigd Koninkrijk, halverwege de 19e eeuw, dat het moderne voetbal echt vorm kreeg. Het was daar dat de verschillende teams die wedstrijden wilden organiseren, met een probleem werden geconfronteerd: ze moesten een bepaald aantal regels definiëren om een gemeenschappelijk kader te hebben.
Zo werd in 1863 in Engeland de Football Association (FA) opgericht. Zijn rol was om een reeks regels te creëren om het spel te reguleren en ervoor te zorgen dat iedereen hetzelfde voetbal kon spelen. Onder de eerste genomen beslissingen kunnen we de scheiding tussen rugby en voetbal noteren, de grootte van het veld, het gewicht van de bal, maar ook het aantal spelers dat tijdens een wedstrijd op het veld aanwezig is.
De redenen achter het kiezen van het aantal spelers
Waarom wordt voetbal dan met elf spelers gespeeld? De belangrijkste reden houdt verband met Britse universiteiten, die de ontwikkeling van de sport in Engeland sterk hebben beïnvloed. In die tijd werden er wedstrijden georganiseerd tussen verschillende studententeams van Engelse scholen en universiteiten. Voor dit laatste, waarbij de keuze van het aantal spelers vaak vrij werd gelaten, was het noodzakelijk een manier te vinden om deze vraag te standaardiseren.
De impact van studenten van traditionele Engelse scholen
Het zijn daarom de leerlingen van traditionele Engelse scholen die zullen helpen dit magische getal tot stand te brengen. Onder deze scholen kunnen we Eton, Harrow, Rugby en Chigwell noemen. De regels van bepaalde lokale sporten die op deze scholen worden beoefend, bepaalden al het aantal spelers dat elk team moest bevatten, in het bijzonder elf aan elke kant van het veld.
De centrale rol van de scheidsrechter
Aan de andere kant woog ook het belang van arbitrage door. Met elf spelers aan elke kant kon de scheidsrechter tijdens wedstrijden beter toezicht houden op de naleving van de regels. De eerste spelregels die in 1863 door de FA werden uitgevaardigd, maakten melding van een ‘scheidsrechter’ wiens missie het was toezicht te houden op het goede verloop van wedstrijden. De evolutie van de voetbalregels heeft het mogelijk gemaakt om deze rol te verfijnen en er een centrale speler in het spel van te maken.
Het aantal spelers op 11 houden
De keuze van het aantal spelers werd al snel een referentie voor teams die wilden voetballen, vooral daarna bij de organisatie van de eerste officiële competities. Het is interessant om op te merken dat hoewel sommige clubs variaties in de selecties probeerden te introduceren, de onsari-regel (letterlijk “11 tegen 11” in het Engelse jargon) snel weer van kracht werd.
De internationale ontwikkeling van het voetbal
Buiten de Britse grenzen is deze regel ook overgenomen door andere landen die zijn begonnen met voetballen. Vanaf het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw kende de sport een echte groei in continentaal Europa, daarna in de Verenigde Staten en Zuid-Amerika. Deze expansie hebben we vooral te danken aan het werk van Europese expats, die in het buitenland clubs oprichtten en bijeenkomsten organiseerden volgens dezelfde regels als in Engeland. Zo respecteerden ook de eerste internationale competities deze limiet van elf spelers per team.
De tactische bijdragen van het aantal spelers
Tenslotte laat de keuze van het aantal spelers van 11 ook op tactisch vlak een breed scala aan mogelijkheden toe. Elke positie heeft inderdaad een specifieke functie op het veld, zoals de verdedigers wier belangrijkste rol het beschermen van hun doel is, de middenvelders die verantwoordelijk zijn voor het organiseren van het spel en het verdelen van de ballen naar voren, en tenslotte de aanvallers wier missie het is om doelpunten te scoren. . De samenstelling van een voetbalteam met elf tegen elf biedt dus een interessant evenwicht voor het ontwikkelen van verschillende strategieën.
Tegenwoordig blijft deze regel ongewijzigd en maakt er integraal deel van uit voetbal geschiedenis. Deze erfenis uit het verleden, die van generatie op generatie wordt doorgegeven, heeft de koning van de sport in staat gesteld zichzelf te laten gelden in zijn huidige identiteit. Sinds de opname ervan in de eerste ontmoetingen tussen teams tot op de dag van vandaag is het spelen van elf zich blijven vestigen in het voetballandschap over de hele wereld.